Tam jest absolutnie wszystko, czego w Polsce mi brakuje: SŁOŃCE, wolniej płynący czas, czystsze powietrze i dużo mniej przetworzona żywność.
Nigdzie wcześniej nie jadłam tak kosmicznie przepysznego ajwaru jak tam, nad Wardarem. Tam robią go w takich wielkich garnkach: płytkich, ale szerokich. Mają do tego takie specjalne piecyko-palenistka. coś może jak grille trochę. Na tym kładą wielkie gary i mieszają ten specjał na wolnym powietrzu.
To był smak nieba. W skali cudowności, ajwar jest bardzo blisko czekolady.
Prawdziwe warzywa, powoli przygotowywane, bez niepotrzebnego pośpiechu i zbędnych polepszaczy.
Same proste składniki. Wyczuwalna nutka spalonej skórki papryki. Odrobina bakłażana, czosnek, cebula i tyle.
Przywieźliśmy z wakacji setki zdjęć, walizkę słoiczków z ajwarami od "babci z targu", przyprawy, zioła, kawy (swoją drogą, też niezwykłe!). Ale co dobre, szybko się kończy.
Postanowiłam w maleńkim stopniu odtworzyć te smaki.
Na 1 i pół blaszki w piekarniku ułożyłam połówki umytych i oczyszczonych z gniazd nasiennych papryk. Dodałam pół bakłażana (osolony) i dwie garście małych cebulek. Do tego pół główki czosnku. Piekłam to 2h w piekarniku nagrzanym do 180stopni.
Po kilkunastu minutach z piekarnia wydobywa się zapach, jaki można spotkać późnym latem na ulicach Macedonii... Pieczone papryki... Tego zapachu nie można pomylić z niczym innym. Ten zapach budzi myśl, że świat jest naprawdę piękny i dobry, skoro daje nam TAKIE smaki (i jednocześnie tak bogate odżywczo pokarmy, pełne witamin i składników pozwalajacych nam zdrowo żyć!)!
(Papryki skórkami do góry, wtedy się fajnie spieką)
Nie, nie wrzucamy goąrch papryk do żadnego foliowego woreczka, żeby obierać je z tej skórki spalonej. Niby po co? :) Najpyszniejszy ajwar jadłam nad jeziorem Ochrydzkim i był ze zmielonymi skórkami spieczonej papryki. i był przepyszny!
Zostawiłam zatem do wystudzenia.
Następnego dnia rano wrzuciłam wszystko, co spieczone do jednego garnka, zalałam niepełną szklanką oliwy, dodałam łyżeczkę suszonego rozmarynu, ciut zmielonej ostrej papryki, soli i poddusiłam kilka minut.
Zblendowałam, wlałam do gorących, wyparzonych słoików.
No i mam swoją namiastkę Macedonii w Krakowie!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz